Pozwól mi być sobą. Poruszać się. Biegać po domu, po schodach.... z góry na dół... pranie rozwieszać, wdychać parę gotujących się ziemniaków, kawy nie dopić, do późnej nocy testy poprawiać...

Widzisz, mam twarz plastyczną, głupio na zdjęciach wychodzę, nie umiem zatrzymać się w kadrze... Pozwól mi płakać, marszczyć się, uśmiechać się krzywo... nie olśniewająco... złościć się po swojemu bez aktorstwa... trzasnąć drzwiami z możliwością, że tynk odpadnie... nie modlić się na zawołanie...

Pozwól mi wolno oddychać... serce w ciszy wyciszyć... daj mi czas...